به گزارش بنیان، به طور کلی علایم بیماری در ۶ سالگی ظاهر می‌شود گرچه در دوران نوزادی هم نمایان است.
نوزادان مبتلا به دوشن در موقع تولد کاملاً سالم به نظر می‌رسند، ولی هنگامی که شروع به حرکت می‌کنند، حتی زمانی که با چهار دست و پا و یا سینه خیز می‌نمایند حرکت او کندتر از همسالان خود است و زود به زود خسته می‌شود.
هنگامی که به راه می‌افتد ضعف ماهیچه ای به تدریج واضح تر می‌شود.
معمولاً والدین نسبت به نحوه راه رفتن غیر طبیعی یا اشکال در برخاستن فرزندشان از روی زمین، راحت زمین خوردن، اشکال در بالا رفتن از پله‌ها و عدم توانایی دویدن یا انجام حرکات ورزشی در مقایسه با همسالانشان نگران می‌شوند.
بزرگ شدن غیر طبیعی ماهیچه‌های ساق پا و ضعف خفیف تا متوسط ماهیچه‌های ابتدای اندام تحتانی، به صورت راه رفتن اردک وار و عدم توانایی در برخاستن راحت از روی زمین تظاهر می‌کنند.
در بیشتر مواقع پیشرفت بیماری ادامه می‌یابد و به علت رشد غیر طبیعی استخوان‌های ستون فقرات، ستون فقرات به صورت حرف S انحنا پیدا می‌کند و قفسه سینه اندکی تغییر شکل می دهد که سبب جمع شدگی بدن می شود. پیشرفت بیماری در مواقع شدید نهایتاً با مشکلات تنفسی و مرگ همراه خواهد بود، طول عمر متوسط برای بیماران معمولاً بین ۲۰ تا ۳۰ سال است.
برهمین اساس محققان درصددند تا این بیماران را به کمک سلول های بنیادی مداوا کنند.
در این میان با دکتر فرزاد فاتحی عضو هیات علمی بیمارستان شریعتی که متخصص بیماری های مغز و اعصاب است به گفتگو نشستیم.
دکتر فاتحی در گفتگو با بنیان در باره طرح های پیش رو برای درمان بیماران مبتلا به دوشن گفت: در نظر داریم سلول های CD133 را از عضلات یک سمت خود فرد گرفته و پس از اصلاح ژنتیکی به عضلات سمت مقابل تزریق کنیم.
پس از تزریق سلول، عملکرد سلول و شیوه ترمیم آن تحت کنترل قرار می گیرد تا نتایج مورد ارزیابی قرار گیرد.
به گفته این پزشک که تحقیقات ویژه ای در زمینه بیماری های نوروماسکولار داشته، در حال حاضر با استفاده از سلول درماني تلاش‌هاي زيادي براي درمان اين بيماري صورت گرفته و به نظر مي‌رسد كه استفاده از سلول‌هاي بنيادي عضله كه شاخص CD133 بر سطح خود بيان مي‌كنند تا اندازه‌اي براي بيماران كمك كننده باشد.
دکتر فاتحی همچنین اضافه کرد: تزریق این سلول ها درحال حاضر در پرتغال درحال انجام است اما قصد داریم با احتیاط بیشتری در کشورمان و پس از انجام کارهای تحقیقاتی مجدد عملیاتی کنیم تا هم قدرت مهاجرت سلول ها و هم سرنوشت این سلول ها پس از مهاجرت را به طور دقیق بررسی کنیم.
وی ابراز امیدواری کرد این پروژه تحقیقاتی نتایج مثبت را کسب کرده تا بتواند برای خدمت به بیماران وارد فاز عمومی شود.
پایان مطلب/